Tytuł od razu wskazuje temat artykułu – wzięliśmy pod lupę najlepsze „grzybowe miejsca” stolicy Wielkopolski.Tytuł od razu wskazuje temat artykułu – wzięliśmy pod lupę najlepsze „grzybowe miejsca” stolicy Wielkopolski.
W niżej wymienionych lasach znajdziecie nie tylko szlachetne borowiki, piękne podgrzybki, wysmukłe koźlarze, maślaczki do jajecznicy czy też opieńki do zamarynowania.
Jeśli chodzi o wskaźnik lesistości – 13,7% – targowe miasto znajduje się za Warszawą, jednak wyprzedza Łódź i rzecz jasna Kraków. Największym kompleksem leśnym jest Puszcza Notecka, Park Krajobrazowy Puszcza Zielonka, Wielkopolski Park Narodowy oraz Rogaliński Park Krajobrazowy.
Miejsca uporządkowaliśmy rosnąco pod względem odległości od centrum Poznania.
* Jeżyce – znajdują się w tej samej części Poznania co Kiekrz, tylko nieco bliżej centrum. Lasy poniżej Jeziora Strzeszyńskiego upstrzone są niewielkimi stawami i jeziorkami. Najwygodniej dostać się tam kolejką, wysiadając na stacji Poznań Wola. Jeśli skierujemy się nieco na wschód Jeżyc (za ulicą Lutycką), trafimy w okolice pięknego Jeziora Rusałka i wpływającej do niego rzeki Bogdanki. Są to idealne tereny na spacery, choć z grzybami może być ciężko.
* Kiekrz – peryferyjna dzielnica Poznania, 10 km na północny zachód od centrum. Lasy komunalne rozpościerają się pomiędzy prawym brzegiem Jeziora Kierskiego a lewym Jeziora Strzeszyńskiego. Założono tu również kilka ośrodków wypoczynkowych, stanic wodnych oraz wytyczono ciekawe szlaki turystyczne – piesze i rowerowe. Główna droga wiodąca przez las to ul. Słupska, która jadą autobusy 86 i 239.
* Morasko i Suchy Las – leży jeszcze w granicach miasta, w jego północnych peryferiach. W Suchym Lesie, dzięki licznych ścieżkom i szlakom turystycznym, można pojeździć na rowerze i konno. W Lesie Moraskim i Sucholeskim można też rzecz jasna pozbierać grzyby – kanie, koźlarze i prawdziwki, o podgrzybkach nie wspominając. Około 10 km od poznańskiej starówki.
* Czerwonak – to najbliższe Poznaniowi miejsce (w odległości tylko 10 km), z którego można wyruszyć na grzybową wyprawę w Puszczę Zielonkę. Park Krajobrazowy liczy aż 114 km² i poza sosnowo-bukowo-dębowymi lasami obejmuje też kilka jeziorek, mokradła, rzeczki (np. Trojanka) oraz Dziewiczą Górę (143 m n.p.m.). Najwygodniej dostać się do ul. Gdyńskiej (przechodzi w wojewódzką nr 196) – ona poprowadzi nas do Czerwonaka, a potem możemy z kolei odbić w Leśną i Dziewiczą Górę.
* Wiórek – miejsce bardzo niedaleko Poznania, co niestety sprawia, że zawsze jest tam multum grzybiarzy. Wiórek jest w ogóle fantastycznie położony na styku 2 ważnych rezerwatów: Wielkopolskiego Parku Narodowego oraz Rogalińskiego Parku Krajobrazowego. 13 km na południe od wielkopolskiej stolicy. Dojazd ulicą Dolna Wilda, potem ul. Hetmańską przedostajemy się na drugą stronę rzeki Warty i dalej kontynuujemy ul. Starołęcką, która w ostatnim odcinku naszej podróży przechodzi w Poznańską.
* Biedrusko – gęste bory wzdłuż lewego brzegu Warty, m.in.: Las Marianowo, Las Artyleryjski, Las Lody. 19 km na północ od Poznania; dojazd wojewódzką 196-ką i za Bolechowem skręcamy w lewo.
* Rogalinek – ok. 20 km na południe od Poznania. We wspaniałych lasach Rogalińskiego Parku Krajobrazowego można nie tylko znaleźć dorodne podgrzybki i prawdziwki, ale również pojeździć konno (stadniny: Niwka, Rogalin, Baranówko, Krajkowo i Jaszkowo) i zwiedzić zabytkowe dworki i pałace, m.in. rodziny Raczyńskich w Rogalinie czy A. Chłapowskiego w Jaszkowie. Dojazd żółtą drogą wojewódzką nr 430 przez Poznań Luboń, Puszczykowo i potem skręcamy w lewo w 431-kę na Rogalinek i Rogalin.
* Kórnik – zamiast ekspresową S11 jedźcie przez Czapury, Daszewice, Kamionki i Borówiec – wzdłuż wsi, od południa, ciągnie się bowiem fajny las z grzybami (Las Babki, Las Kamionki). Nieopodal mamy też 3 jeziora: Skrzyneckie Duże i Małe oraz Kórnickie. Dojazd: ul. Zamenhoffa → ul. Starołęcka → ul. Głuszyna → ul. Poznańska. 23 km z centrum stolicy Wielkopolski.
* Będlewo – w Wielkopolskim Parku Narodowym grzybów co prawda zbierać nie wolno, ale ta niewielka wieś położona w południowo-zachodnim kierunku od Poznania (29 km) znajduje się obok lasu, który znajduje się bardzo blisko, jednakże już poza granicami objętego surowymi zakazami obszaru. Między Będlewem, Głuchowem a Pecną znajduje się las z kilkoma bagiennymi strefami, przez któr ego środek płynie Kanał Obrzański. Czyli doskonałe warunki dla grzybiarzy!
* Pobiedziska – 29 km na wschód od Poznania, prosty dojazd krajową 5-ką. Jadąc nią, bądźcie czujni już od Biskupic – po prawej zaczyna się Park Krajobrazowy Promno z leśnym letniskiem.
* Obrzycko – miasto nad rzeką Wartą i jej dopływem, Samą. 49 km na północny zachód od Poznania. Dojazd lokalną 184-ką przez Szamotuły, a potem 185-ką. Aby dostać się do grzybowych lasów, trzeba pojechać dalej 185 w kierunku wsi Piotrowo.
* Ostroróg – to zabytkowe miasto, oprócz starych kościołów i ruin zamku, może poszczycić się pięknym, leżącym na południu lasem, w którym znaleźć można sporo zdrowych grzybów. 50 km na północny zachód od Poznania.
* Wronki – miasto niedaleko Obrzycka. „Grzybodajne” lasy Puszczy Noteckiej ciągną się tam wzdłuż rzeki Warty. 63 km na północny zachód od Poznania. Dojazd lokalną 184-ką przez Szamotuły i tam zamiast dalej na Obrzycko, skręcamy w lewo, trzymając się cały czas 184-ki.
* Puszcza Notecka (Rzecin, Miały, Sieraków, Międzychód) – ogromny, liczący aż 135 tys. ha, kompleks leśny położony między Wartą i jej prawym dopływem, Notecią. Głównym gatunkiem drzew tu rosnących są sosny, a w dalszej kolejności brzozy. Notecka Puszcza jest tak rozległa, że radzimy raczej zdecydować się na jedną z wielu miejscowości w jej obrębie: najbliżej Poznaniowi są wyżej wspomniane Wronki i Orzycko. Można także zaparkować w wysuniętym wgłąb lasu Rzecinie (z Wronek drogą nr 140, a za Jasionną w lewo w 149), w Miałach (kontynuujemy 140-ką i skręcamy w lewo dopiero na Hamrzysko) albo w większym Sierakowie (w Sierakowskim Parku Krajobrazowym są ponadto piękne jeziora) czy też w Międzychodzie. Jeśli dla niektórych z Was zbieranie grzybów wydaje się czasem nudne, czas z pewnością urozmaicą Wam rzadkie gatunki ptaków, które zamieszkują te tereny (koniecznie weźcie ze sobą aparat fotograficzny!).
* Cielimowo – wieś pod Gnieznem, w okolicy której, w Lesie Miejskim oraz na pobliskim poligonie, można znaleźć wspaniałe okazy grzybów. 66 km na wschód od Poznania, nieco poniżej Gniezna. Dojazd najlepiej krajową 5-ką do samego Gniezna, a potem w prawo w Kostrzewskiego, która przechodzi w krajową 15-kę.
* Bolewicko – wieś 66 km na zachód od Poznania. Dojazd taki sam jak na Nowy Tomyśl, tylko że na autostradzie A2 zamiast w lewo na Nowy Tomyśl, skręcamy w prawo szosę nr 92.
* Kłecko – w rejonie Kłecka nie ma wprawdzie zbyt rozległych lasów, ale podobno w okolicy Jeziora Kłeckiego co roku rosną wysmukłe kanie. 68 km na północny wschód od Poznania. Żeby się nie zgubić ani niepotrzebnie nie kluczyć, jedźcie do Gniezna i stamtąd w lewo w Kłeckoską, która przechodzi w wojewódzką 190-kę.
* Nowy Tomyśl – chyba najlepsze tereny, zachwalane przez każdego poznańskiego grzybiarza. Stare drzewostany dębów, buków i lip tworzą idealne warunki dla borowików i koźlarzy czerwonych. 69 km w kierunku zachodnim od Poznania. Dojazd autostradą A2 i za Wąsowem skręcamy w lewo w lokalną nr 305.
* Sękowo – jedno z wielu grzybowych miejsc w okolicy Nowego Tomyśla. 70 km na zachód od Poznania. Dojazd autostradą A2 i za Wąsowem skręcamy w lewo w lokalną nr 305, a potem w prawo w 302.
* Wola Skorzęcka – lasy pomiędzy wsiami Huby, Gaj i Wola Skorzęcka to wielka obfitość wysokich kani i kozaków. 70 km na wschód i lekko na północ od Poznania.
Booking.com
