Bukowina Tatrzańska rozkłada się szeroko na grzbietach kilku wzgórz porozdzielanych potokami. Grzbiety te, zwane w gwarze góralskiej wierchami, mają różne nazwy.
Bukowina Tatrzańska rozkłada się szeroko na grzbietach kilku wzgórz porozdzielanych potokami. Grzbiety te, zwane w gwarze góralskiej wierchami, mają różne nazwy.
Dla łatwiejszego zorientowania się w ich ukladzie, spójrzmy na nie przy wjeździe na Bukowinę ze szczytu wierchu, na którym zaczyna sie wieś. W miejscu tym krzyżują sie drogi przez Bukowinę do wsi Białka i z Głodówki do wsi Gliczarów. Skrzyżowanie to miejscowi górale nazywaja „Klinem” lub „Krzyżówką”, wzglednie „Rondem”. Dawniej funkcjonowały również określenia Wierch Bukowina i Krzyżowe Drogi. Droga przez Bukowinę do Białki i Czarnej Góry biegnie wzdluż wierchu zwanego Kramarskim.
Na wierchu tym znajduje się centrum miejscowości tj. kosciół, urzędy, szkoła, Dom Ludowy, biblioteka, sklepy. Od „Klina” w kierunku zachodnim od Krzyżówki ciągnie się Wierch Bundowy, zaś w stronę południowo-wschodnią wznosi sie Wierch Olczański kończący sie przy Kapliczce Brzezińskiego, od której w kierunku wschodnim, równolegle do Kramarskiego Wierchu, ciągnie sie Wierch Bachledowy. Nastepnie zataczając lekkie pólkole stykają się ze sobą Wierchy: Rusiński i Głodowski.
Z Bukowiny Tatrzańskiej widać cały łańcuch Tatr, który biegnie ze wschodu na zachód. W linii prostej mierzy 56 km dlugości i 17 km szerokości, zajmując powierzchnię ok. 1400 km2.
Bukowina posiada bardzo dobrze rozwiniętą bazę noclegową oraz gastronomiczną. Miejscowość posiada bardzo dobre połączenia autobusowe i mikrobusowe z Zakopanem. W lutym w Bukowinie odbywa się malowniczy karnawał góralski, jesienią konkursy gawędziarzy „Sabałowe Bajania„. Od 1926 r. aktywnie funkcjonuje, założone w Warszawie, Towarzystwo Przyjaciół Bukowiny.
Dla turystów pieszych jest to znakomite miejsce startowe do wypraw w Tatry – do Morskiego Oka bliżej stąd niż z Zakopanego. Okolica także obfituje w piękne widoki i możliwości spacerów, warto się wybrać w dolinę potoku Poroniec, w rejon rzeki Białki i okolice polany Głodówki oraz Cyrhli nad Białką.
Bukowina Tatrzańska to wspaniałe letnisko i jeszcze lepsze miejsce na spędzenie zimowego urlopu. Atrakcją miejscowości jest piękna panorama Tatr Wysokich i Bielskich, z potężnym masywem Lodowego Szczytu (2628 m), sylwetkę Hawrania (2154 m) oraz z ciemną ścianą Murania (1882 m) na jego tle.
Dla narciarzy
Śnieg leży od początku grudnia do końca marca, choć zdarzają się zimy, gdy nawet do końcowych dni kwietnia. Średnia temperatura stycznia wynosi -5°C, a lutego -4°C. Jedna trzecia dni w roku w Bukowinie jest bezwietrzna, a najpogodniejsze miesiące to luty i marzec – nie może dziwić fakt, że Bukowina Tatrzańska cieszy się aż tak dużym powodzeniem. Poza tym czekają na nich doskonale przygotowane, oświetlone, a w razie braku śniegu – sztucznie naśnieżane trasy.
Termin „tereny zjazdowe” w przypadku Bukowiny odnosi się właściwie do całej miejscowości. Na łagodnych na ogół stokach bukowińskich wierchów zbudowano 22 wyciągi. Prawie wszystkie wyciągi są oświetlone i często zdarza się, że działają aż do północy. Tradycją już stało się obchodzenie Sylwestra na stoku. Do wszystkich wyciągów można dojechać samochodem, lecz może się okazać, że nie wszędzie znajdzie się miejsce do parkowania. Najlepsze warunki do nauki jazdy oferują stoki przy wyciągach W5 i W6 na Olczańskim Wierchu i przy ostatnim wyciągu na Wysokim Wierchu. Niestety w szczycie sezonu w stosunku do początkujących snowboarderów (problemy z wyjazdem) na niektórych wyciągach stosowane są pewne ograniczenia.
Dobre warunki panują od grudnia do końca marca. Z reguły łagodne i niezbyt trudne stoki przyciągają przede wszystkim początkujących.
