Szlak znakowany kolorem czerwonym. Biegnie strefą krawędziową Roztocza Środkowego (Tomaszowskiego) i skrajem Puszczy Solskiej od Zwierzyńca przez Józefów do Suśca. Łączy Roztoczański Park Narodowy z rezerwatami krajobrazowymi („Szum” i „Czartowe Pole”) chroniącymi przełomy rzeczne wraz z jedną z największych osobliwości Roztocza – „szumami” (niewielkimi wodospadami).
Atrakcyjnyne turystycznie miejscowości na trasie szlaku: Zwierzyniec, Florianka, Górecko Kościelne, Józefów i Susiec
Szlak znakowany kolorem czerwonym. Biegnie strefą krawędziową Roztocza Środkowego (Tomaszowskiego) i skrajem Puszczy Solskiej od Zwierzyńca przez Józefów do Suśca. Łączy Roztoczański Park Narodowy z rezerwatami krajobrazowymi („Szum” i „Czartowe Pole”) chroniącymi przełomy rzeczne wraz z jedną z największych osobliwości Roztocza – „szumami” (niewielkimi wodospadami). Atrakcyjnyne turystycznie miejscowości na trasie szlaku: Zwierzyniec, Florianka, Górecko Kościelne, Józefów i Susiec
Przebieg szlaku:
Długość szlaku: 52,5 km
Zwierzyniec (stacja PKP) [na trasie: d. siedziba Ordynacji Zamojskiej, barokowy Kościół „Na Wodzie” pw. św. Jana Nepomucena, browar, willa plenipotenta (obecnie dyrekcja RPN), Ośrodek Edukacyjno-Muzealny RPN] – Roztoczański Park Narodowy [na trasie: stawy „Echo” – ostoja konika polskiego (wieża widokowa)] – Sochy [cmentarz ofiar pacyfikacji wsi w 1944r.] – Roztoczański Park Narodowy [na trasie: Florianka: Izba Leśna, dąb „Florian”, ścieżka dendrologiczna, Ośrodek Hodowli Zachowawczej Konika Polskiego] – Górecko Stare – rezerwat krajobrazowy „Szum” – tama z elektrownią i zbiornik na rz. Szum – Górecko Kościelne [na trasie: kapliczka „na wodzie”, aleja pomnikowych dębów, barokowy drewniany kościół pw. św. Stanisława] – Tarnowola – kamieniołomy na Tarnowolskiej Górze – Puszcza Solska [na trasie: dolina Nepryszki, pomnik M. Romanowskiego] – kamieniołomy k. Józefowa – Józefów [na trasie: rynek (d. synagoga, ratusz /w północnej pierzei rynku/, dziewiętnastowieczny kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP] – Pardysówka Duża [pomnik ofiar pacyfikacji] – Puszcza Solska [na trasie: kamieniołomy „Babia Dolina”, granica rezerwatu „Czartowe Pole” (do rezerwatu prowadzi ścieżka dydaktyczna znakowana kolorem niebieskim] – Hamernia – Nowiny – Góra Żydowska – Góra Spalona – Puszcza Solska [Błudek – b. obóz NKWD] – Oseredek – Puszcza Solska – Susiec (stacja PKP)
Opis szlaku Zwierzyniec – Józefów:
Na pokonanie jednego z najładniejszych odcinków Zwierzyniec – Józefów, długosci 30 km, potrzeba około 9 godz.
Szlak ukazuje najcenniejsze obiekty kultury znajdujące się w Zwierzyńcu, przechodzi obok browaru i dawnego pałacu plenipotenta ( siedziba Dyrekcji RPN) OEM RPN. Po pokonaniu dwu wzniesień dochodzi się do Florianki. Ukazuje starą osadę leśną z tradycyjną zabudową oraz stajenną hodowlę konika polskiego. Wysoka Góra z pozostałością rumoszu skalnego po dawnym kamieniołomie prezentuje wspaniałą panoramę na południową część Parku oraz strefę krawędziową (wzgórza Łyse Byki). W bezpośrednim sąsiedztwie szlaku na terenie Parku znajduje się „Płaczący Kamień”. Szlak dochodzi do Górecka Starego.
Płaczące kamienie
Formy skałkowe stanowią ciekawe osobliwości przyrody nieożywionej. Na Roztoczu są one w krajobrazie elementami o podrzędnym znaczeniu ze względu na niewielkie rozmiary i sporadyczne występowanie. Niemniej jednak zagubione wśród rozległych zrównań wierzchowinowych, stoków, krawędzi i dolin dopełniają piękna naszej krainy. Poza tym są prawdopodobnie jedynymi tego typu formami wymodelowanymi w utworach mioceńskich.
Skałki posiadają oryginalne kształty, oczyma wyobraźni można się dopatrzeć w ich sylwetkach roślin, zwierząt czy ludzi. Owiane są legendami. Ich powstanie przypisywano nierzadko siłom nieczystym, ma to swoje odzwierciedlenie w nazwach: Czarcia Skała, Piekiełko.
W Roztoczańskim Parku Narodowym i jego sąsiedztwie znajduje się kilka skałek. Najokazalsza zwana ta zagubiona w lesie pomiędzy Florianką a Góreckiem. Mieści się ona na wysokości 280 mnpm na stoku Wysokiej Góry, poza szlakiem turystyczny. Jest niedostępna do zwiedzania. W strefie krawędziowej Roztocza w obrębie wzniesień zwanych Łysymi Bykami, przy szlaku krawędziowym znajduje się wiele form skałkowych porozrzucanych po polach i lasach. Skałkom tym nie przypisywano szatańskiej proweniencji, nie były miejscem sabatu czarownic. Osnute są za to mgiełką ludowych legend. Jedna z nich głosi, że kamień płacze. Dzieje się tak, gdyż są to łzy dziewczyny, która zdradziła ukochanego, mimo danej mu przysięgi wierności. Została za to zaklęta w kamień i płacze. Przestanie płakać dopiero wtedy, gdy w noc świętojańską pocałuje tu swojego chłopca dziewczyna, która nie zdradziła i nie zdradzi. Kamień w dalszym ciągu płacze, a łzy stają się coraz bardziej obfite.
Skałki te zbudowane są z wapieni detrytycznych o zmiennym udziale szczątków organogenicznych. Powierzchnia skałek pokryta jest licznymi niszami, konchami, zagłębieniami krasowymi, w których gromadzi się woda. Zimą zamarzająca woda tworzy malownicze nacieki lodowe. Z
darza się tak, że forma skalna przyjmuje kształt grzyba. Dzieje się tak z powodu szybkiego niszczenia cienkiej ławicy o znacznym nagromadzeniu skorup małży. Nieraz w miejscu maksymalnego przewężenia skałki sączy się woda przenikająca do wnętrza skały siecią kanałów krasowych, drążących płaską powierzchnię szczytową.
Górecko Stare
Wioska na pograniczu Roztocza i Kotliny Sandomierskiej, powstała najprawdopodobniej w początkach XV stulecia. Według rejestru poborowego z 1589 r. istniał w Górecku Starym mały staw i sadzawka, mały młyn, karczma, browar, winnica i maziarnia w której wyrabiano smołę i dziegiedź. Spisy z 1921 r informują, że wieś zamieszkiwało prawie 1000 osób. W czerwcu 1943 r. została wysiedlona i nasiedlona ludnością ukraińską , która szybko zbiegła. W czerwcu 1944 r. wieś spacyfikowano za pomoc okazywaną partyzantom. We wsi funkcjonuje Szkoła Podstawowa im. Konrada Bartoszewskiego -„Wira” dowódcy oddziału partyzanckiego AK, znanego z wielu brawurowych akcji.
Dalej szlak ukazuje zewnętrzną strefę krawędziową Roztocza z malowniczymi przełomami rzeki Szum w Górecku, gdzie oprócz pięknej doliny widać małą zaporę i elektrownię wodną, . Z Górecka szlak wiedzie przez Tarnowolę i znajdujące się tam kamieniołomy dalej przecinając dolinę Nepryszki do Józefowa. Stąd można powrócić do Zwierzyńca szlakiem łącznikowym i centralnym , drogą, ewentualnie z Józefowa Roztoczańskiego koleją.
źródło: www.roztoczanskipn.pl
