Chiny

Tylko nieliczni uwierzyli XIII-wiecznemu kupcowi i odkrywcy, Marco Polo, gdy wrócił do Wenecji z Chin i twierdził, że znalazł kraj bogatszy i znacznie lepiej rozwinięty niż jego własny. Chińska cywilizacja należy do jednej z najstarszych na świecie. Już około 1700 lat p.n.e. dynastia Shang rządziła społeczeństwem, które wynalazło brąz, znało sztukę pisania i zbudowało wiele miast.

Tylko nieliczni uwierzyli XIII-wiecznemu kupcowi i odkrywcy, Marco Polo, gdy wrócił do Wenecji z Chin i twierdził, że znalazł kraj bogatszy i znacznie lepiej rozwinięty niż jego własny. Chińska cywilizacja należy do jednej z najstarszych na świecie. Już około 1700 lat p.n.e. dynastia Shang rządziła społeczeństwem, które wynalazło brąz, znało sztukę pisania i zbudowało wiele miast.

• 

Chińczycy przez wiele lat uważali siebie za lud szczególny, zamieszkujący „Państwo Środka” znajdujące się w centrum wszechświata. Cesarz był Synem Niebios, a wielki mur chiński, którego budowę wielu ludzi przypłaciło życiem, ciągnący się na długości 3460 km (od wschodniego wybrzeża, na północny wschód od Pekinu, do pustyni Mongolii Wewnętrznej) powstrzymywał „barbarzyńców” otaczających Chiny.

Chiny – Oficjalna nazwa: Chińska Republika Ludowa
Chiny – Ustrój: państwo komunistyczne
Chiny – Stolica: Pekin
Chiny – Język: chiński mandaryński
Chiny – Waluta: 1 juan (L) = 10 jiao

Przez większość trwającej 3500 lat historii, Chiny przodowały w rozwoju rolnictwa, rzemiosła i nauki, by dopiero w XIX wieku, w czasie rewolucji przemysłowej, uznać przewagę Zachodu, zwłaszcza w sferze ekonomicznej i militarnej.

W pierwszej połowie XX wieku kraj cierpiał z powodu głodu, wojen domowych i niepokojów, a także okupacji japońskiej.

Po II wojnie światowej do władzy doszli komuniści pod władzą Mao Tse-tunga zapewniając krajowi suwerenność. Rządy Mao kosztowały życie dziesiątek milionów Chińczyków i utratą prywatności na rzecz wszechobecnego państwa, kontrolującego wszystkie sfery życia.

Po 1978 roku Deng Xiaoping, następca Mao, zdecentralizować decyzje gospodarcze, co doprowadziło do czterokrotnego wzrostu wskaźników gospodarczych. życie polityczne kraju wciąż jest ściśle kontrolowane, podczas gdy kontrola nad strefą ekonomiczną jest coraz mniejsza.

Obecnie najważniejsze kwestie to: integracja Hongkongu, likwidacja niewydajnych przedsiębiorstw państwowych, modernizacja wojska, walka z korupcją i opieka nad milionowymi rzeszami pozbawionych zatrudnienia pracowników sektora państwowego.

Klimat
Umiarkowany klimat wschodnich Chin cechują obfite deszcze monsunowe, które występują w lecie. Na terenach położonych wzdłuż wybrzeża panuje klimat wilgotny, ale na północy i północnym zachodzie warunki klimatyczne zmieniają się, stopniowo przechodząc w klimat kontynentalny suchy i pustynny. Na południowym wschodzie panuje klimat podzwrotnikowy charakteryzujący się obfitymi opadami deszczu. Centralne i południowo-zachodnie obszary Chin mają klimat kontynentalny z gorącymi latami i zimnymi , suchymi zimami. Na obszarach pustynnych opady są minimalne, zatem klimat jest tam wybitnie suchy. Warunki subpolarne charakteryzują wyższe partie Tybetu i północnej Mandżurii.
Wzdłuż wybrzeża średnie opady roczne dochodzą do 2000 mm i naleją do 750 mm w miarę przesuwania się w kierunku centralnych Chin i na południe od Gór Qin Ling. W północnych Chinach notuje się mniej więcej 500 mm opadów rocznie, a na pustyniach Takla Makan i Gobi jedynie 100 mm.
Chiny charakteryzują się dużymi różnicami temperatur, w zależności od pory roku i położenia geograficznego. Średnia temperatura stycznia waha się tu od 0°C na północny-wschód od rzeki Huang-Ho aż do 22°C na terenach ciągnących się wzdłuż południowego wybrzeża. Średnie temperatury lipca wykazują duże zróżnicowanie w różnych regionach kraju: baseny i niziny na południowym wschodzie i północnym zachodzie osiągają od 24°C do 29°C; Północny wschód jest również ciepły, jednak temperatury oscylują tu od 16°C do 24°C. Południowy zachód ma klimat wyraźnie chłodniejszy (4°-10°C).

Średnie temperatury Chin (w °C)
I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII
-10° -9° 5° 14° 20° 31° 31° 30° 20° 12° 3° -9°

Średnie opady – suma opadów mierzona w milimetrach
I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII
5 7 10 20 40 100 200 150 55 20 10 0

Informacje ogólne
Ludność: W Chinach mieszka 1 306 313 812 osób. Gęstość zaludnienia wynosi 136 mieszk./km².
Powierzchnia kraju: Powierzchnia Chin wynosi 9 596 960 km².
Strefa czasowa: GMT +8.00

Przepisy prawne
Za popełnione przestępstwa cudzoziemcom grożą kary określone w przepisach prawa miejscowego. Posiadanie narkotyków jest surowo karane, do kary śmierci włącznie. Dopuszczenie się przez obcokrajowców drobniejszych wykroczeń skutkuje zwykle natychmiastowym wydaleniem z Chin. Prostytucja jest zakazana, cudzoziemcom za korzystanie z tego rodzaju usług grożą wysokie grzywny oraz kara pozbawienia wolności do 10 dni.

Ubezpieczenia
W Chinach nie ma obowiązku posiadania ubezpieczenia zdrowotnego lub NW. W przypadku przelotów samolotem na trasach krajowych można wykupić na lotnisku dobrowolne ubezpieczenie w cenie 20 juanów (CNY). Polisy zagranicznych firm ubezpieczeniowych nie są automatycznie uznawane. Cudzoziemiec płaci za wszystkie usługi medyczne gotówką. Zwrotu kosztów leczenia można dochodzić po powrocie do kraju, przedstawiając firmie ubezpieczeniowej rachunki, które w miarę możliwości powinny być wystawione w języku angielskim. Niektóre z firm ubezpieczeniowych wymagają poświadczenia rachunków przez właściwy terytorialnie urząd konsularny RP.

Bezpieczeństwo
Mimo że z roku na rok wzrasta przestępczość, Chiny pozostają krajem stosunkowo bezpiecznym. Najczęściej dochodzi do kradzieży kieszonkowych w miejscach uczęszczanych przez turystów, sklepach, parkach, na bazarach, w środkach komunikacji miejskiej, a także w autobusach dalekobieżnych. Odnotowywane są pojedyncze przypadki rabunków w pociągach, zdarzają się także wymuszenia pieniędzy w wątpliwej jakości lokalach rozrywkowych, punktach masażu itp. oraz napady na turystów zagranicznych przebywających w odludnych miejscach (np. biwakujących na dziko).

Placówki dyplomatyczne
Ambasada Chińskiej Republiki Ludowej
ul. Bonifraterska 1
00-203 Warszawa
tel. 831 38 36
fax 635 42 11; telex 813589 china pl
Internet: www.chinaembassy.org.pl

Wydział Konsularny
ul. Bonifraterska 1 (wejście od ul. Wałowej)
tel. 831 91 29, fax 635 58 45
e-mail: consular@chinaembassy.org.pl

Ambasada RP w Pekinie
1 Ri Tan Lu, Jian Guo Men Wai
100600 Beijing (Pekin), PR China
tel. (+8610) 6532-1235 do 37
fax. (+8610) 6532-1745
e-mail: polska@public2.bta.net.cn (konto główne)
polamba@public.bta.net.cn (pion polityczny)
www.PolandEmbassyChina.net

Wydział Konsularny
adres – j.w.
tel. (0-8610) 6532-1235 do 37
fax. (0-08610) 6532-3567
e-mail: polska@public2.bta.net.cn

Konsulat Generalny RP w Szanghaju
Jianguo Xilu 618, 200031 Shanghai, PR China
tel. (+86 21) 6433-9288
fax. 6433-0417
e-mail: cgpl@polandshanghai.org commoff@uninet.com.cn
strona www: http://www.polandshanghai.org

Wydział Ekonomiczno – Handlowy KG RP w Szanghaju
Apt.6B Qi Hua Tower 1375 Huai Hai Zhong Rd. 200031 Shanghai People’s Republic of China.
tel.: (+8621 6433-4735
fax: (+8621) 6433- 0161
http://www.polandshanghai.com
e-mail: commoff@uninet.com.cn

Konsulat Generalny RP w Kantonie
63 Shamian Dajie, Guangzhou 510130,
Guagdong Prov. PR of China
tel. (0-086-20) 81219993, 81219994
fax. (0-086-20) 8121995
e-mail: plcogeca@pub.guangzhou.gd.cn

Konsulat Generalny RP w Hongkongu
Suite 2006, Two Pacific Place Admiralty
88 Queensway, Central Hong Kong
tel. (00852) 284 007 79, 284 008 04
fax. (00852) 291 891 09
e-mail: kgrphk@netvigator.com

Cło, wizy, paszport
Obywatele polscy udający się do Chin muszą mieć ważną wizę pobytową lub tranzytową (osoby oczekujące na międzynarodowe połączenia lotnicze, których pobyt na lotnisku nie jest dłuższy niż 24 godziny, mogą opuścić lotnisko na podstawie krótkotrwałego zezwolenia uzyskiwanego bezpośrednio podczas odprawy paszportowej). Wyjazd z teryto­rium Chin kontynentalnych do Specjalnej Strefy Administracyjnej Hongkongu i/lub Makao traktowany jest jak opuszczenie granic ChRL i automatycznie anuluje ważność posiadanej wizy jednokrotnej. Planując podróż do tych miejsc, należy pamiętać, aby w chińskich urzędach konsularnych złożyć wniosek o wydanie wizy dwu lub wielokrotnej. Wizę na wjazd do Chin kontynentalnych z Hongkongu lub z Makao można uzyskać w działających tam biurach łącznikowych centralnych władz ChRL, a także za pośrednictwem agencji turystycznej China Travel Service. Jedynie w wyjątkowych sytuacjach wizę można uzyskać na lot­nisku. Pobyt na terytorium ChRL bez ważnej wizy (czas pobytu wykracza poza termin ważności wizy) karany jest grzywną w wysokości do 1000 USD. Odpowiedzialne za sprawy wizowe biuro bezpieczeństwa publicznego upoważnione jest do naliczania grzywny w wysokości ok. 60 USD za każdy dzień pobytu bez ważnej wizy. Paszport natomiast powinien być ważny co najmniej 6 miesięcy po wygaśnięciu terminu ważności chińskiej wizy. Od turystów indywidualnych chińskie urzędy konsularne mogą wymagać okazania biletu powrotnego. Nie ma obowiązku posiadania określonej kwoty pieniędzy na dzień pobytu. Aby otrzymać wizę z prawem do pracy (tzw. wizę Z), instytucja zatrudniająca powinna wystąpić do władz miejscowych o wydanie stosownego zezwolenia. Po uzyskaniu wizy z prawem do pracy cudzoziemiec musi wystąpić do biura bezpieczeństwa publicznego o wydanie zezwolenia na pobyt (residence permit) – jest to rodzaj karty pobytu, która jednak nie zwalnia z obowiązku posiadania ważnej wizy pobytowej. Podobna procedura obowiązuje osoby pragnące studiować w ChRL: na podstawie zaświadczenia z uczelni cudzoziemcy mogą ubiegać się o wizę w celu podjęcia nauki (tzw. wiza X), a po przyjeździe do Chin muszą starać się o zezwolenie na pobyt. W większości przypadków formalnościami związanymi z długoterminowym pobytem cudzoziemca w Chinach zajmuje się instytucja przyjmująca. Od roku 2004 możliwe jest uzyskanie zezwolenia na pobyt na okres do 10 lat. Przedłużenia ważności wizy można dokonać jedynie w dużych miastach w biurach bezpieczeństwa publicznego (w wydziałach kontroli ruchu osobowego cudzoziemców). Procedura przedłużania ważności wizy trwa zwykle 5 dni roboczych, co należy uwzględnić w planach podróży. Poza międzynarodowymi portami lotniczymi i kolejowymi przejściami na granicy z Kazachstanem, Mongolią, Federacją Rosyjską, KRLD oraz na południu z Wietnamem dla cudzoziemców dostępne są nieliczne drogowe punkty graniczne. Sytuacja przedstawia się podobnie na granicy z Pakistanem, Kirgizją, Wietnamem, Laosem. Punkty graniczne między Nepalem i Tybetem czynne są tylko okresowo. Cudzoziemcom nie zezwala się na wjazd własnymi pojazdami na terytorium Chin. Wyjątek mogą stanowić międzynarodowe rajdy, ekspedycje itp., jednak imprezy takie muszą być zorganizowane przez wyspecjalizowaną chińską agencję turystyczną, która opracowuje trasę, uzyskuje stosowne zezwolenia od władz i deleguje swoich oficerów łącznikowych towarzyszących cudzoziemcom na trasie przejazdu. Praca w Chinach. W ostatnich latach popularne stały się przyjazdy cudzoziemców, którzy chcą pracować w Chinach. Oprócz zatrudnionych w filiach międzynarodowych korporacji działających na tutejszym rynku wielu, głównie młodych, ludzi przyjeżdża na kontrakty w charakterze lektorów języków obcych. Przyjazdy tego typu organizowane są najczęściej w odpowiedzi na ogłoszenia w prasie lub internecie. Należy jednak pamiętać, że podjęcie pracy w Chinach możliwe jest jedynie po uzyskaniu odpowiedniej wizy („Z”). Niedopełnienie tego obowiązku – o czym przyszli pracodawcy, często celowo, nie informują – grozi poważnymi konsekwencjami, łącznie z wydaleniem z terytorium ChRL. Decydując się więc na podpisanie kontraktu z miejscową szkołą językową, obowiązkowo trzeba się upewnić, że praca wykonywana będzie legalnie, po uzyskaniu wizy „Z”. Ważne jest również uprzednie dokładne uzgodnienie warunków lokalowych, długości przysługującego urlopu oraz wymiaru godzin nauczania.

Wwożąc do Chin środki płatnicze w kwocie przekraczającej równowartość 5000 USD, cudzoziemcy obowiązani są do złożenia stosownej deklaracji celnej, na której podstawie przy wyjeździe przeprowadzana jest kontrola i odprawa wywożonych dewiz. Jeżeli przy wyjeździe posiadane środki płatnicze nie przekraczają zgłoszonej w deklaracji kwoty lub są mniejsze niż równowartość 5000 USD, na ich wywóz nie jest wymagane dodatkowe zezwolenie. Aby wywieźć nie zadeklarowane przy wjeździe dewizy o równowartości od 5000 do 10 000 USD, cudzoziemiec zobligowany jest posiadać pisemne zezwolenie banku, o które może wystąpić, przedstawiając dokument podróży (paszport) oraz dokumentację pochodzenia środków płatniczych. Jeśli wywożone środki płatnicze przekraczają równowartość 10 000 USD, oprócz zezwolenia banku wymagana jest także zgoda biura kontroli dewizowej. W deklaracji celnej wjazdowej cudzoziemiec ma obowiązek podać wszystkie wartościowe przedmioty, które ma przy sobie (np. kamerę wideo, aparat fotograficzny, odbiornik radiowy, cenną biżuterię). Rzadko zdarza się, aby służby celne kontrolowały te deklaracje na lotniskach, natomiast często czynią to na granicy lądowej. Nie wolno wwozić narkotyków, broni, amunicji i materiałów wybuchowych, waluty chińskiej, publikacji uznawanych przez prawo chińskie za szkodliwe (w tym pornografii i wydawnictw krytykujących władze i ustrój ChRL oraz materiałów propagujących działanie zakazanych w Chinach sekt, np. Falungong). Zabroniony jest także przywóz do Chin przetworów mięsnych, mlecznych, nasion, żywych roślin itp. Z Chin wolno wywozić jedynie ograniczoną ilość alkoholu (zwykle jest to 1 litr), która nie powinna znajdować się w bagażu podręcznym. Nierespektowanie tych przepisów karane jest konfiskatą rzeczy przy przekraczaniu granicy. Bez certyfikatu zakupu nie wolno wywozić dzieł sztuki, rzadkich wydawnictw, wyrobów z kamieni szlachetnych oraz samych kamieni szlachetnych. Wywóz zakupionych w Chinach dóbr powszechnego użytku, w tym sprzętu elektronicznego, jest traktowany bardzo liberalnie. Nie są poza tym znane żadne restrykcje celne, które odbiegałyby od powszechnie przyjętych norm międzynarodowych.

Meldunek
W Chinach istnieje obowiązek meldunkowy dla cudzoziemców. Pobyt prywatny wymaga rejestracji na najbliższym posterunku policji w ciągu 24 godzin od chwili przekroczenia granicy. Rejestracji osób zamieszkujących w hotelach dokonuje tamtejsza administracja. Wynajmując mieszkanie, cudzoziemcy obowiązani są w ciągu 14 dni od wprowadzenia się, przy pomocy właściciela lokum, zameldować się również na najbliższym posterunku policji.

Komunikacja
Niemal całe terytorium ChRL jest dostępne dla cudzoziemców, z wyjątkiem oznakowanych stref wojskowych, stref przygranicznych oraz innych obszarów, do których wstęp jest ograniczony. Odstępstwem od tej reguły są regiony, gdzie przyjmuje się wyłącznie zorganizowane grupy turystyczne (np. Tybet, północnozachodni Xinjiang, niektóre parki narodowe). Planując wyjazd do Tybetu, należy wcześniej uzyskać zezwolenie na podróż. Można je otrzymać, wykupując świadczenia turystyczne w uprawnionym miejscowym biurze podróży (pakiet usług zawiera zwykle dojazd do Tybetu i transport na miejscu, noclegi, organizację wycieczek itp.). Turyści podróżujący po Chinach muszą liczyć się z koniecznymi opłatami – obowiązkowe ubezpieczenie za jazdę autobusami dalekobieżnymi lub opłaty turystyczne związane z przebywaniem w miejscach atrakcyjnych pod względem kulturowym, historycznym lub przyrodniczym. Najbezpieczniejszym i dość tanim środkiem transportu jest kolej. Miejscowe linie lotnicze szybko się modernizują i obecnie oferują przyzwoity poziom usług. Jakość usług i stan techniczny transportu samochodowego w Chinach są bardzo zróżnicowane – od nowych, luksusowych autokarów z wszelkimi wygodami oraz profesjonalną obsługą do zrujnowanych, starych autobusów, których stan techniczny może budzić poważne zastrzeżenia, a podróżowanie nimi, szczególnie po górskich drogach południowych Chin, może być ryzykowne.

Informacje dla kierowców
Obcokrajowiec nie może wjechać na terytorium Chin własnym samochodem. Może jednak wynająć lub kupić auto, jeśli zda egzamin i uzyska chińskie prawo jazdy. Dokument ten może być wydany przez policję na podstawie polskiego prawa jazdy jedynie obywatelowi polskiemu mającemu zezwolenie na pobyt na terenie ChRL (residence permit) na okres nie krótszy niż jeden rok. Ważność chińskiego prawa jazdy jest wznawiana – w zależności od wieku kierowcy – co 2 i 4 lata lub po roku, po przeprowadzeniu badań lekarskich. Międzynarodowe prawo jazdy nie jest honorowane. Prowadząc samochód w Chinach, należy pamiętać, że chińskie prawo drogowe traktuje pieszych oraz rowerzystów w sposób bardzo uprzywilejowany. Oznacza to, że najmniejsza nawet kolizja może spowodować niezwykle wysokie koszty odszkodowania oraz ciągnące się często miesiącami sprawy sądowe. Niezależnie od tego, przechodząc przez jezdnię, należy zachować szczególną ostrożność. Miejscowi kierowcy nie respektują pierwszeństwa pieszych, nawet na pasach i zielonym świetle.

Zdolności płatnicze
Wymiany dewiz można dokonać w filiach banków państwowych na lotniskach, dworcach, w hotelach i bankach. Stanowczo przestrzega się przed korzystaniem z przypadkowych usług wymiany pieniędzy (proceder prawnie zabroniony, ponadto zdarzają się oszustwa: istnieje duże ryzyko otrzymania fałszywych banknotów chińskich). Nie wszystkie rodzaje kart płatniczych, którymi posługują się polscy turyści, są akceptowane przez miejscowe terminale i bankomaty; najmniej problemów przysparza wypukła karta VISA, zdarzają się trudności w posługiwaniu się kartami płaskimi, np. Maestro, Visa Electron. Większość bankomatów przyjmuje jedynie karty wydane przez chińskie banki. Udając się w odległe rejony Chin, lepiej upewnić się (np. przy zamawianiu hotelu), czy można posłużyć się tam konkretną kartą płatniczą, lub zawczasu zaopatrzyć się w gotówkę. Karty płatnicze są przyjmowane zwykle tylko w hotelach co najmniej średniej klasy oraz w większych sklepach i supermarketach w dużych miastach. Ostatnio zdarza się, że na południu Chin (Kanton, Shenzhen) bankomaty wypłacają fałszywe banknoty – o czym należy natychmiast powiadomić miejscową policję.

Co zabrać ze sobą?
– Środki przeciw owadom
– Lekkie bawełniane ubranie na miesiące letnie i cieplejsze na zimowe
– Pałeczki do jedzenia (te podawane w barach są często brudne)

Jak dojechać
Najlepiej dolecieć do Hong Kongu, który ma dobre połączenia lotnicze z resztą kraju. Z Rosji, Kazachstanu można przyjechać pociągiem, autobusem i samochodem z Pakistanu, Nepalu, Wietnamu, Laosu i Birmy.

Kultura
W Chinach nie spotyka się szczególnych restrykcji związanych ze zwiedzaniem przez turystów miejsc kultu. W klasztorach buddyjskich, świątyniach taoistycznych i meczetach islamskich należy zachowywać się z szacunkiem należnym miejscom religijnym i respektować obowiązujące tam zalecenia, np. nie fotografować wnętrz zwiedzanych obiektów. Wiecej o kulturze Chin

Zalecane szczepienia, higiena
Ważna książeczka szczepień jest wymagana, jeśli turyści przybywają z kraju lub regionu umieszczonego na liście zagrożeń epidemiologicznych WHO. Przed przekroczeniem granicy cudzoziemiec wypełnia deklarację zdrowotną. Nie wpuszcza się do Chin nosicieli wirusa HIV, zakaźnie chorych na gruźlicę, trąd, tyfus i cholerę, osób zarażonych wenerycznie, a także chorych psychicznie. Od czasu epidemii SARS, tj. od kwietnia 2003 r., podróżni są obowiązani do zgłaszania chińskim służbom sanitarno-epidemiologicznym takich objawów, jak wysoka gorączka, kaszel, symptomy przeziębienia. Wszystkim podróżnym przybywającym do Chin mierzona jest za pomocą elektronicznych skanerów temperatura ciała. W Chinach nadal notuje się zwiększoną liczbę zachorowań na żółtaczkę pokarmową typu A – zalecane jest szczepienie profilaktyczne. Turyści często uskarżają się na biegunki i zatrucia pokarmowe – przyczyną takich dolegliwości jest najczęściej żywienie się w przygodnych zakładach gastronomicznych o wątpliwych warunkach sanitarnych. Aby uniknąć takich kłopotów, produkty spożywcze, a zwłaszcza owoce, należy dokładnie myć przed spożyciem. Odradza się picie nie przegotowanej wody z kranu. W południowej części Chin, na południe od 25 równoleżnika, występuje zagrożenie amebą, malarią, gorączką tropikalną. W regionach wiejskich Chin południowych występuje zagrożenie wirusowym zapaleniem opon mózgowych, które jest roznoszone przez komary. W Tybecie i w innych regionach wysokogórskich nie należy pić nie przefiltrowanej wody. Opieka medyczna – poza rejonami głębokiego interioru (Tybet, Xinjiang, Gansu, Qinghai, Mongolia Wewnętrzna, część Sichu­anu, Guizhou i Yunnanu) – nie stanowi problemu. W wielkich miastach działają szpitale wszystkich specjalności, wyposażone w najnowocześniejszą aparaturę medyczną. Opłata za wizytę u lekarza wynosi od 20 do 100 USD. Cena za dobę pobytu cudzoziemca w szpitalu wynosi od 60 do 200 USD i nie obejmuje kosztów usług medycznych, badań ani leków, za które płaci się dodatkowo. Koszty operacji wynoszą od kilkuset do kilkudziesięciu tysięcy dolarów amerykańskich. W największych miastach Chin, w zagranicznych klinikach poziom świadczonych usług medycznych i stomatologicznych stoi na światowym poziomie, są one jednak bardzo drogie (wizyta lekarska od 90 USD wzwyż). Przed wyjazdem do Chin należy zaopatrzyć się w podstawowe leki, gdyż w Kraju Środka popularne jest leczenie specyfikami medycyny chińskiej, które nie mają odpowiedników w polskiej farmakologii. Osoby z problemami układu krążenia powinny unikać podróży do rejonów wysokogórskich (Tybet, Sichuan, Yunnan, Qinghai, Gansu, Xinjiang). Nie wolno zapominać o zagrożeniu wirusem ptasiej grypy. Aby nie narażać się na ryzyko infekcji, należy zrezygnować z podróżowania po prowincjach, w których wykryto ogniska choroby (np. Tybet, Qinghai, Xin­jiang, Mongolia Wewnętrzna), i dokładnie śledzić sytuację epidemiologiczną. Wskazane jest wykupienie indywidualnego pakietu ubezpieczeniowego, szczególnie od następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia. Wiecej o zdrowiu w Chinach