Dziś, choć w dużej części zrujnowany, przyciąga turystów z całego świata odrestaurowanymi fragmentami m.in. w Badaling.
Dziś, choć w dużej części zrujnowany, przyciąga turystów z całego świata odrestaurowanymi fragmentami m.in. w Badaling.
Wanli Changcheng (Mur Dziesięciu Tysięcy Li – li to jednostka długości licząca ok. 500 m) – tak tę ceglaną konstrukcję nazywają sami Chińczycy. Ciągnie się ona od Shanhaiguan nad Morzem Żółtym po przełęcz Jiayu Guan na pustyni Gobi i mierzy 6 430 km. Budowa Wielkiego Muru pochłonęła, wedle różnych szacunków, 2–3 mln istnień. Przy jego wznoszeniu pracowali więźniowie, chłopi, żołnierze, a nawet kobiety i dzieci. Choć jego początki sięgają VII w. p.n.e. – znanego nam oblicza zaczął nabierać za panowania Qinshi Huangdi (221–210 r. p.n.e.). Ten pierwszy cesarz z dynastii Qin biył zarazem tym, który zjednoczył Chiny i pozostawił nam w spadku zastępy terakotowych wojowników. Koniec budowy przypadł na dynastię Ming (1368–1644). Wysoki i szeroki na siedem metrów, najeżony 25 tysiącami strażnic mur nie odegrał roli, do której go stworzono – miał chronić Chińczyków przed najazdami ludów z Wielkiego Stepu (obszar geograficzny ciągnący się od Dunaju po Mongolię i Mandżurię). Kolejnym agresorom zawsze jakoś udawało się go ominąć. Okazywał się jednak przydatny, kiedy trzeba było szybko przerzucić towary i wojska z jednego krańca kraju na drugi. Obok niego przebiegał Jedwabny Szlak.
Mur, nawet w czasach swojej świetności, nie spełniał nigdy roli fortyfikacji zdolnej przeciwstawić się długiemu oblężeniu przez silną armię. Stanowił jednak dość skuteczną zaporę przed nieskoordynowanymi atakami małych ord, zapewniając względny spokój na terenach przygranicznych i umożliwiając prowadzenie handlu wzdłuż Jedwabnego Szlaku. W sytuacji zmasowanego ataku zorganizowanej armii, mur był niemal całkowicie bezużyteczny i mógł co najwyżej spełniać rolę systemu wczesnego ostrzegania. Do przekazywania wiadomości alarmowych na wypadek zbliżania się nieprzyjaciół służyły wieże sygnalizacyjne rozmieszczone co 100 metrów, na których w nocy zapalano ogień, a w dzień wypuszczano dym, który błyskawicznie był przekazywany wzdłuż całego kraju systemem „od wieży do wieży”.
W jego historii mur był wielokrotnie skutecznie forsowany przez ludy z Wielkiego Stepu (Xiongnu, Turków i Mongołów). W końcu po pokonaniu w XVII wieku dynastii Ming przez Mandżurów, mur znalazł się wewnątrz państwa następców Nurhaczego. W efekcie stracił jakiekolwiek znaczenie strategiczne.
Wielki Mur Chiński jest największą budowlą tego typu na świecie. Wbrew powszechnemu przekonaniu, nie jest widoczny „gołym okiem” z odległego kosmosu (np. z Księżyca), natomiast z niskiej orbity okołoziemskiej widocznych jest też wiele innych budowli, np. autostrady, lotniska czy tamy.
Ciekawostki
– 9 lipca 2005 r. Danny Way przeskoczył Wielki Mur Chiński na deskorolce. Firma DC Shoes Co. weszła w porozumienie z władzami Pekinu w celu zbudowania największej w historii vert skateboardingu rampy, która miała umożliwić Danny’emu wykonanie tego zadania. Początkowo wyczyn ten planowano na 28 maja 2005 r.
– Co roku na Wielkim Murze odbywa się bieg maratoński – Great Wall of China Marathon.
– Podczas budowy muru żywcem wmurowywano do niego ludzi za nieposłuszeństwo. Gdy niewolnik zmarł (najczęściej na skutek wycieńczenia), chowano go przy murze, żeby zapobiec epidemiom, natomiast wbrew krążącym legendom, nie grzebano wszystkich zmarłych wewnątrz muru, gdyż budowla mogłaby stracić swoją wytrzymałość.
