Miasto otoczone z trzech stron Adriatykiem, z wapiennym urwiskiem w tle to miejsce, którego nie można ominąć.
Dubrownik, zwany pierwotnie Raguzą został założony w VII wieku prze uchodźców z pobliskiego Epidaurum, uciekających na małą wysepkę przed najazdem Słowian.
W XI wieku zasypano kanał oddzielający wyspę od stałego lądu idwa miasta – Raguza Stradun – stały sie jednym miastem.
Całe stare miasto otoczone jest murami osiągającymi do 25 m. wysokości i można nimi obejść całą starówkę promenadą długości 2 km. Mury te należą do najlepiej zachowanych i najbardziej malowniczych na świecie.
Stare miasto najlepiej zwiedzać na piechotę, nie będzie to zbyt trudne, bo powierzchnia starówki jest stosunkowo mała. Warto pwejśc w boczne uliczki a nie tylko przespacerować się głównymi traktami.
Zwróćmy uwagę na wspaniały jasny marmurowy bruk, wypolerowany milionem stóp, w dzień jasny i obijający promienie słońca, nocą pięknie „święcący” światłami miasta.
Do miasta najlepiej wejśc główną bramą Pile pochodzącą z 1471 roku, poprzedzoną zwodzonym mostem, który w dawnych czasach codziennie był na noc podnoszony. W niszy bramy, nad wejściem znajduje się rzeźba św. Błażeja, patrona miasta.
Gdy tylko przekroczymy bramę, wyjdziemy na główną i najsłynniejszą ulicę Dubrownika – Stradun. Na placu za bramą Pile stoi Wielka Studnia Onofrio, zbudowana w 1444 roku – ostatni punkt sysytemu dostarczającego wode do miasta. Niestety dekoracja, która znajdowała się w górnej części fontanny została całkowicie zniszczona podczas trzęsienie ziemi w 1667 roku.
Na lewo od wejścia bramą znajduje się mały Kościół Zbawiciela. Został on ufundowanyw 1528 roku z wdzięczności za uratowanie miasta przed trzęsieniem ziemi w 1520 roku. Sam przetrwał wielkie trzęsienie z 1667 roku. Warto zwrócić uwage na piękną fasadę.
Obok Kościoła znajduje się Klasztor Franciszkanów, w którym jest muzeum. Zwróćmy uwage na małą aptekę po lewej stronie wejścia, która od 1317 roku działa w tym samym miejscu.
Idąc wzdłuż Stradun dojdziemy do Wieży Zegarowej, na drugim końcu ulicy. Zbudowano ją w 1444 roku, a na jej szczycie można podziwiać skomplikowany zegar astronomiczny, oraz dwie zielone figurki wybijające godzinę. Wieże przebudowano w 1929 roku i dodano zegar cyfrowy. Jedyna oryginalna pozostałością jest dzwon z 1506 roku. Wazyon ponad dwietony!
Tutaj, na Placu Luza znajduje się Kolumna Orlando, rzeźba Rolanda, symbolizująca dążenia miasta do wolności. Od 1418 roku wyznacza ona centrum miasta.
Za kolumną można oglądać kościół św. Błażeja poświęcony patronowi miasta. Pierwotny kościół został zbudowany w tym miejscu w XIV wieku i chociaż częsciowo przetrwał trzęsienie ziemi w 1667 roku, to jednak nie przetrwał pożaru. Z oryginalnego wystroju w cudowny sposób przetrwała jedynie złoto srebrna figura św. Błażeja z XV wieku.
Północną pierzeję placu zajmuje pałac Sponza z XVI wieku. Ta mieszanina weneckiego gotyku i renesansu przez wieki pełniła różne funkcje. Była tu kiedyś komora celna, mennica państwowa i zbiornik. Dziś mieści się tu sala pamięci Obrońców Dubrownika. Przepiękny dziedziniec przez cały rok pełni funkcję wystawową oraz koncertową.
Na lewo od kościoła św. Błażeja znajdują sie przepiękne budynki; Gradska Vijecnica (ratusz), teatr Marina Drzicia, oraz stary arsenał. Ale najpiekniejszy jest Pałac Rektorów, który dawniej był siedzibą rządu Raguzy. Dawniej budynek przypominał bardziej zamek, ale po kilku zniszczeniach i odbudowywaniu zatracił ten wygląd. Obecnie pałac ma przepiękną loggię z rzeźbionymi gotyckimi i renesansowymi kapitelami połozynymi na filarach z marmuru sprowadzonego z Korculi. Główne wejści prowadzi do atrium, w którym odbywają sie letnie recitale. Na parterze pałacu kiedyś znajdowało się więzienie. Na górze znajdują się urzędy państwowe i komnaty rektora.
Po wyjści z pałącu idąc w lewo dojdziemy do barokowej Katedry. Podobno pierwotną świątynie z XII wiekuufundował Ryszard Lwie Serce z wdzięczności dla obywateli Raguzy, któryz uratowali go z katastrofy statku podczas powrotu z wyprawy krzyżowej. Budynek został zburzony podczas wielkiego trzęsienia ziemi w 1667 roku i obecnie mozna zobaczyć tylko barokową budowlę, ukończoną w 1713 roku. Wewnątrz katedra, jak na barokową, jest raczej skromna. Znajduje sie tam masywny, nowoczesny ołtarz i pobielone wapnem ściany. W skarbcu warto zobaczyć obraz ołtarzowy autorstwa ucznia Tycjana. Godne uwagi sa też dłoń Jana Chrzciciela, część Świętego Krzyżą włączona do krucyfiksu, czy jedna z pieluszek Chrystusa w srebrnym pudełk. Po prawej stronie wisi niezwykły obraz Rafaela Madonna della Seggiola, niemal kopia znajdującego się w Palazzo Pitti we Florencji.
Warto zwiedzić Dubrownik zarówno w dzień jak i wieczorem. Gdy zachodzi słońce miasto tętni życiem, a w licznych kawiarenkach i restauracjach można skosztować pysznych potraw.
Gdy zapragniemy odpocząć od gwaru miasta i turystów, warto wybrać się na plażę. Najładniejsze są na pobliskiej wyspie Lokrum, ale gdy nie mamy mozliwości się tam wybrać, można się przejść na liczne plaże otaczające Dubrownik.Ulubioną plażą mieszkańców jest plaża nad zatoką Uvala, nad Lapad.
