Hiszpania to ojczyzna Cervantesa, Cyda, Gaudiego, Goyi, Picassa, Ronaldinho, corridy, flamenco i paelli. Sprzyjający klimat, ciepłe morze i bogata historia spowodowały, że główną gałęzią gospodarki Hiszpanii stała się turystyka.
To również miejsce, w którym istnieje kilka odmian języka, którym posługują się rodowici Hiszpanie. Oprócz lądu stałego w granice Hiszpanii włączone są także wyspy: Ibiza, Majorka, Minorka i Wyspy Kanaryjskie.
Niemal ze wszystkich stron Hiszpanię otacza woda. Kraj zajmuje 85 % powierzchni Półwyspu Iberyjskiego. Hiszpania to także wyżyny i góry. Ponad połowa powierzchni kraju leży powyżej 600 m n.p.m. Hiszpania zajmuje obszar 504 782 km2 razem z Balearami i Wyspami Kanaryjskimi. Na północnym wschodzie graniczy z Francją i Andorrą, na południu z Gibraltarem, a na zachodzie z Portugalią. Północno – zachodnie granice kraju wyznacza wybrzeże Oceanu Atlantyckiego, wschodnie i południowe zaś oblewają wody Morza Śródziemnego.
Stolicą Hiszpanii jest Madryt. Większe miasta ściągające turystów to: Barcelona, Walencja, Sewilla, Saragossa, Malaga, Bilbao. Hiszpania podzielona jest administracyjnie na 17 wspólnot autonomicznych i 52 prowincje. Ponadto, odrębnymi jednostkami podziału administracyjnego są hiszpańskie enklawy w Afryce Północnej – Ceuta i Melilla.
Na obszarze Hiszpanii można wyróżnić następujące regiony i ośrodki turystyczne: Region Północno-Zachodni (Santiago de Compostela, Leon, Burgos), Region Północno-Wschodni ( Saragossa, Lloret de Mar, Barcelona), Region Wschodni (Walencja, Elche), Region Centralny ( Madryt, Toledo, Avila, Segovia, Valladolid), Region Zachodni (Salamanka, Zamora), Region Południowy (Kordowa, Sewilla, Ronda, Grenada).
Historia
Na początku XVIII w. (po 17 wiekach przetaczających się przez Hiszpanię wojsk celtyckich, fenickich, greckich, rzymskich i mauretańskich), Hiszpanie zdołali utworzyć małe królestwo chrześcijańskie, wypierające sukcesywnie muzułmańskich najeźdźców. Pierwszym przywódcą i królem był don Pelayo. Po pewnym czasie Hiszpania składała się z dwóch ekspansywnych i szybko rozwijających się państw – Kastylii i Aragonii. Bogactwo kraju pochodziło głównie z zamorskich kolonii w Ameryce, ale na skutek wojen z Francją i wojny o sukcesję hiszpańską w XVIII w., Hiszpania stanęła w obliczu biedy, okrojona z terytoriów Flandrii, ziem włoskich i Gibraltaru, do dziś pozostającego pod rządami brytyjskimi, a w dodatku pod berłem wnuka Ludwika XIV – Filipa V Andegaweńskiego. W drugiej połowie XVIII w. na tronie zasiadł Karol III, wprowadzając liberalne zasady w państwie. Jednocześnie ratował gospodarkę hiszpańską, dokończył budowę pałacu, wybudował muzeum Prado, drogi i nowe kanały. Po klęsce w podjętej przez Karola IV wojnie z Francją, Hiszpanię nawiedził kolejny najeźdźca – Napoleon, co zaowocowało abdykacją Karola IV i wprowadzeniem na tron brata Napoleona – Józefa Bonaparte. Hiszpania stała się niepodległym krajem dopiero po obaleniu Napoleona przez Brytyjczyków w 1814 r. Konstytucja uchwalona w 1812 r. zakładała, iż władzę ustawodawczą, do której musi stosować się król, sprawują Kortezy, czyli parlament. Dodatkowo, zniesiono cenzurę i poddaństwo, a także zabroniono inkwizycji. Niestety konstytucja obowiązywała dość krótko, a to za sprawą powrotu na tron Ferdynanda VII i jego absolutystycznych rządów, izolujących kraj od europejskich przemian kulturalnych i przemysłowych. W wyniku tak prowadzonej polityki doszło do wojny domowej między liberałami i konserwatystami. Dopiero w 1874 konflikty zażegnał Alfons XII, próbując zjednoczyć Hiszpanów. Od tego czasu Hiszpania odnotowała wzrost populacji i poziomu życia oraz postępy w rolnictwie, edukacji i transporcie. Ważnym elementem liberalnej polityki było przede wszystkim wprowadzenie powszechnych wyborów. Początek XX w. to kolejne rządy dyktatorów, z których najbardziej surowe w swej bezwzględności było panowanie gen. Franco, prowadzącego rządy nacjonalistyczne, tuż po wygranej wojnie domowej, w latach 1939 – 1975. Po jego śmierci Hiszpania odżyła i sukcesywnie się rozwijała w stronę demokracji. Pierwsze wolne wybory powszechne odbyły się w czerwcu 1977 r.
Hiszpania jest monarchią konstytucyjną. Król: Juan Carlos z rodu Bourbonów – pełni jedynie rolę reprezentacyjną kraju – faktyczną władz sprawują Kortezy (parlament) i rząd z premierem na czele.
Booking.com
