Giewont to okazały symbol polskich gór. Słusznie uznawany za najbardziej znany szczyt, co potwierdzają liczne rzesze turystów mierzących się z jego zdobyciem. Zakopane i Giewont to nierozłączna para, miejsca, które w sezonie działają jak magnes. Dlatego wielu amatorów górskich eskapad zaleca kontemplowanie zakopiańskich widoków i poznawanie szlaków na Giewont ciepłą jesienią albo słoneczną wiosną.
Giewont – najwyższy szczyt Tatr Zachodnich
Chyba każdy bezbłędnie rozpozna Giewont, najbardziej znany, charakterystyczny szczyt z imponującym krzyżem. U podnóża znajduje się kolejny turystyczny hit – Zakopane. Giewont to masyw w Tatrach Zachodnich o wysokości 1894 m n.p.m. i długości 2,7 km. Tworzą go trzy wierzchołki – Wielki Giewont (wysokość 1894 m n.p.m.), Mały Giewont (o wysokości 1728 m n.p.m.) i Długi Giewont (1876 m n.p.m.). Dla wielu osób to właśnie Wielki Giewont pozostaje najbardziej imponującym i najwyższym szczytem Tatr Zachodnich, mimo że ustępuje nieco Twardej Kopie.
Ten popularny masyw górski leży pomiędzy Dolinami – Bystrej, Kondratową, Małej Łąki oraz Doliną Strążyską, a szczyt góry znajduje się od północy Kopy Kondrackiej. Miejscem, na które szczególnie powinni uważać śmiałkowie zdobywający Giewont jest Żleb Kirkora opadający z Przełęczy Giewonckiej. Podobnie jak Szczerba, czyli przełęcz pomiędzy Wielkim i Długim Giewontem.
Zdobycie Giewontu jest w zasięgu dobrze przygotowanych turystów, należy jednak zachować ostrożność, a nagrodą są imponujące widoki m.in. na malownicze Zakopane.
Poszukujesz sprawdzonego noclegu w Zakopanem? Sprawdź zakopaneapartamenty.net.pl
Legenda o Giewoncie
Giewont jest legendarny i wyjątkowy nie tylko z uwagi na niesłabnące zainteresowanie ze strony turystów i miłośników gór. Z tym niezwykłym szczytem związana jest opowiadana od pokoleń legenda. Trudno powiedzieć czy sylwetka śpiącego rycerza, z którą kojarzy się kształt szczytu, zainspirowała twórców legendy. A może było odwrotnie – znamy legendę i łatwiej dostrzec nam mitycznego woja…?
W opowieści spisanej i przekazywanej z ust do ust pod Tatrami śpią kamiennym snem rycerze. Obudzą się kiedy będą potrzebni, kiedy trzeba będzie stanąć do walki. Zgodnie z legendą widział ich na własne oczy pastuszek, który zabłądził w licznych tatrzańskich jaskiniach i natrafił na ognisko, wokół którego siedzieli uśpieni rycerze. Przestraszony chciał uciec, uczynił przy tym hałas, który obudził jednego z nich. Ten zaś zapytał „czy już czas?” i przedstawił się jako jeden z Rycerzy Korony. Oznajmił chłopcu, że obudzą się i chwycą za miecze, by bronić Tatr i Ojczyzny, kiedy zajdzie taka potrzeba…
Po opuszczeniu jaskini chłopiec opowiedział o niezwykłym spotkaniu.
Niestety nikomu do tej pory nie udało odnaleźć się tajemniczej jaskini, a legendarni rycerze wciąż pozostają uśpieni.
Krzyż na Giewoncie i jego historia
Wielu osobom Giewont kojarzy się przede wszystkim z ogromnym krzyżem, który znajduje się na szczycie. Jest to unikatowa metalowa konstrukcja o wysokości aż 15 metrów. Krzyż został ufundowany przez mieszkańców Zakopanego, pomysłodawcą zaś był proboszcz Kazimierz Kaszelewski. Wyjątkowa inicjatywa miała miejsce w 1901 roku i upamiętniała 1900 rocznicę narodzin Jezusa Chrystusa. Religijni górale zamówili ten niezwykły krzyż w krakowskiej fabryce Góreckiego, która wykonała ponad 17 metrową konstrukcję z 400 żelaznych elementów (2,5 metra krzyża wkopano w skały). Upamiętnieniem wyjątkowej rocznicy jest napis umieszczony na skrzyżowaniu ramion krzyża – Jesu Christo Deo, restitutæ per ipsum salutis MCM (Jezusowi Chrystusowi, Bogu, w 1900 rocznicę przywrócenia przez Niego zbawienia).
Poszczególne części okazałego krzyża zostały dostarczone wozami konnymi na Halę Kondratową, skąd na plecach wnieśli je wierni Zakopiańczycy. Na miejscu konstrukcję montowali górale i pracownicy fabryki. Od tego czasu już nie tylko sam szczyt jest celem wypraw – ogromny krzyż stał się obiektem pielgrzymek religijnych. Warto wiedzieć, że 6 września 2007 roku krzyż został wpisany do rejestru zabytków województwa małopolskiego
Szlaki na Giewont
Wyprawy na Giewont to jedna z najpopularniejszych atrakcji turystycznych. Jest to także jedna z krótszych tras, ale nie oznacza to wcale, że nie wymaga przestrzegania zasad, przygotowania. Niesie ze sobą zagrożenia wynikające z majestatu i specyfiki gór. Praktyczny opis i porady dotyczące wejścia i szlaków na Giewont prezentuje zakopiański blog w tekście „Wejście na Giewont” (zobacz). Zgodnie ze wskazówkami tatrzański szczyt można zdobyć z dwóch stron:
- Szlak na Giewont, który rozpoczyna się z Doliny Strążyskiej, wiedzie Ścieżką nad Reglami i przez Przełęcz w Grzybowcu. Następnie czerwonym szlakiem maszerujemy na Wyżnią Kondracką Przełęcz, a stąd już prosto na sławetny szczyt. Wybierając tę trasę trzeba liczyć się z tym, że wyprawa w jedną stroną potrwa ok. 3 godzin.
- W drugiej opcji startujemy z Kuźnic i wędrujemy niebieskim szlakiem na Halę Kondratową, następnie przez Piekło na Kondracką Przełęcz, na Wyżnią Kondracką Przełęcz, a stąd już kontynuujemy podróż niebieskim szlakiem prosto na szczyt. Podejmując to wyzwanie również liczymy się z eskapadą trwającą ponad 3 godziny.
Planując wyprawę szlakiem na Giewont trzeba wziąć pod uwagę kilka istotnych czynników. Przede wszystkim nigdy nie lekceważymy ostrzeżeń pogodowych. Mimo, że nie jest to najtrudniejsza tatrzańska trasa, nadal jesteśmy w górach, a te wymagają rozwagi, ostrożności i szacunku. Nie zapominamy o tym, że wejście na Giewont to turystyczny przebój i zawsze jest wielu chętnych na taką wyprawę. Tymczasem na szczycie jest niewiele miejsca, a łańcuchy na szlaku spowalniają piechurów.
Chcesz uniknąć kolejek? Wyrusz w drogę wczesnym rankiem albo pokonaj szlak na Giewont po sezonie.
